Jak leczę

Techniki Energizacji Mięśni (Muscle energy technique)

Techniki Energizacji Mięśni – MET. Jest to zbiór metod mających swoje pochodzenie w ortopedii, fizjoterapii oraz chiropraktyce, wykorzystujących wysiłek pacjenta na różne sposoby w celu likwidowania zaburzeń w obrębie tkanek miękkich. Techniki Energizacji Mięśni można stosować gdy: zaobserwujemy hipertonię mięśniową, przykurcze pochodzenia mięśniowego oraz łącznotkankowego, spastykę, osłabienie fizjologiczne mięśni, obrzęk miejscowy, zastój żylny, ograniczenie ruchomości stawów wynikające z dysfunkcji tkanek miękkich. Techniki te mogą być stosowane zarówno u bardzo chorych pacjentów z ostrymi stanami bólowymi, jak również u osób chorych przewlekle np. w chorobach reumatycznych czy osteoporozie.
 Rodzaje Technik Energizacji Mięśni.

• Poizometryczna relaksacja
• Hamowanie zwrotne
• Izolityczny skurcz ekscentryczny
• Skurcz izokinetyczny

Rozluźnianie mięśniowo-powięziowe (Myofascial Release)

Przedstawiona metoda polega na likwidowaniu restrykcji wykorzystując tzw. fenomen rozluźniania.
Techniki MR są jednymi z najnowszych metod terapeutycznych w medycynie manualnej. Koncentrują się one na pracy z systemem mięśniowo-powięziowym. Techniki te poprawiają wewnętrzną ruchomość tkanek miękkich, szczególnie powięzi. Restrykcje w obrębie powięzi mogą powodować powstawanie nieprawidłowych napięć, które pociągają struktury kostne w nieprawidłowych kierunkach, doprowadzając do kompresji w stawach, powodując ból i dysfunkcję. Struktury nerwowe i naczynia krwionośne mogą być uciskane zaburzając ich funkcję. Skrócenie struktur mięśniowo-powięziowych powoduje ograniczenie długości redukując siłę, możliwości kurczenia i wytrzymałość. Pacjent w większości technik  jest pasywny i nie wykonuje żadnych czynności. Metoda ta jest dobrze odbierana przez pacjentów, ponieważ towarzyszą jej miłe odczucia. Nie powoduje żadnych dolegliwości bólowych.

Techniki Aktywnego Rozluźniania (Active Release Technique)

Techniki Aktywnego Rozluźniania należą do metod medycyny manualnej koncentrujących swoja uwagę na likwidowaniu nieprawidłowości w obrębie tkanki miękkiej takich jak: zrosty i sklejenia, nadmierny tonus mięśniowy, przykurcze mięśniowe i łącznotkankowe. Należą do najefektywniejszych metod w likwidowaniu tych zaburzeń. Są one osiągnięciem ostatnich lat w medycynie manualnej. Często łączone z Technikami Mięśniowo-powięziowego rozluźniania czy też Technikami Energizacji Mięśni są niezwykle efektywne. Technika polega na utrzymaniu stałego nacisku lub zablokowaniu tkanek, podczas gdy jednocześnie wykonywane jest aktywne rozciąganie tkanki. Istnieją trzy typy technik aktywnego rozluźniania:
     1.    Pasywna: terapeuta utrzymuje nacisk na tkankę i sam porusza częścią ciała, którą ma rozluźnić. Forma ta jest bardzo relaksująca i powoduje duże rozluźnienie.    
     2.    Aktywna: terapeuta wywiera nacisk, a pacjent wykonuje ruch ciała w kierunku rozciągania. Jest ona bardziej intensywna, ale czasami lepiej tolerowana przez pacjenta, szczególnie w bólu (samokontrola ruchu). Można ją połączyć z oporowaniem ruchu lub Technikami Energizacji Mięśni.
     3.   W pozycji obciążenia stawu: jest bardzo efektywna w przywracaniu pełnej funkcji tkanek np. u sportowców. Wykonuje się często w pracy ekscentrycznej. Powinna być wykonywana na końcu procesu leczenia.

Terapia Punktów Spustowych (Trigger Points Therapy)

Terapia punktów spustowych jest techniką, która wykorzystuje różne formy ucisku i ruchów we wrażliwych miejscach w tkance mięśniowej. Celem terapii jest uwolnienie się od bólu i poprawa zaburzonych wzorców ruchowych. Punkty spustowe to wrażliwe miejsca w mięśniach o wzmożonym napięciu, które są bolesne pod wpływem ucisku i powodują ból promieniujący oraz inne objawy w obszarach ciała odległych od miejsca drażnienia. Punkty spustowe znajdują się najczęściej w mięśniach narażonych na ciągłe przeciążenia.
Rozwój punktów spustowych może odbywać się na różnym tle. Czynnikami, które decydują często o powstaniu punktów bolesnych są;

• złe nawyki posturalne
• stres (zaburzony wzorzec oddechowy)
• utrwalanie złych wzorców ruchowych
• uraz, przeciążenie (sumowanie mikrourazów)
• unieruchomienie
• brak aktywności fizycznej (siedzący tryb życia)

Pozycyjne Rozluźnianie (Positional Release Technique)

Jest to metoda opracowana w latach 60-tych przez osteopatę Jonesa, który zaobserwował, że ułożenie stawu w pozycji maksymalnego rozluźnienia i utrzymanie tej pozycji przez 20-120 sekund powoduje radykalną poprawę zakresu ruchu stawu oraz zmniejszenie jego dolegliwości bólowych. Jones uważa, że ułożenie stawu w kierunku, gdzie zmniejsza się napięcie mięśniowe powoduje odruchowe rozluźnienie mięśni hipertonicznych w wyniku zmniejszenia stymulacji nocyceptywnej, a poprzez to zmianę aktywności receptorów wrzecionek mięśniowych oraz poprawę ukrwienia ischemicznych, hipertonicznych mięśni. Terapeuta wyszukuje najbardziej wrażliwy punkt i kontrolując go palcem układa ciało pacjenta w pozycji tak, aby punkt ten zniknął lub się zmniejszył.

Masaż Tkanek Głębokich (Deep tissue massage)

Masaż głębokich jest formą terapii, która polega na przywracaniu prawidłowego napięcia głębokich warstw mięśni i tkanki łącznej. Dzięki rozluźnianiu, wydłużaniu, zlikwidowaniu zrostów i uwalnianiu utrzymujących się wzorców nieprawidłowych napięć w układach tkanek – dochodzi do  zmniejszania bólu, poprawy giętkości i płynności ruchu oraz przywracania prawidłowych zakresów w najbardziej efektywny i najmniej obciążający sposób.
Często terapia masażu głębokiego kojarzy się pacjentom z jakąś mocną a zarazem bolesną formą pracy. Nic bardziej mylnego. Tak naprawdę nazwa ta nie ma nic wspólnego z jakimkolwiek masażem. Mimo, że wykorzystuje się w nim pracę łokciem lub pięścią, nie wywołuje ona żadnych negatywnych odczuć.

Kinezjotaping

Metoda Kinezjotaping powstała w latach 70-tych XX wieku. Jej twórcą i prekursorem był dr Kenzo Kase z Japonii. Metoda ta polega na aplikacji specjalnych plastrów Kinesio – Tex. Celem tej terapii jest wykorzystanie naturalnych procesów samoleczenia organizmu, których punktem wyjścia są skóra i mięśnie. Do niedawna metoda ta stosowana była głównie w sporcie, w celu ograniczenia ilości kontuzji występujących u zawodników, lub jako terapia wspomagająca w leczeniu urazów. Obecnie ma ona zastosowanie praktycznie przy każdej dysfunkcji układu mięśniowo-stawowego. Dzięki elastyczności i rozciągliwości plastrów tylko na długość, istnieje możliwość aplikacji na każdą część ciała z różnym napięciem plastra, w zależności od efektu, jaki chcemy osiągnąć. Dodatkowym atutem tej metody jest fakt, że technika ta nie ogranicza ruchów w stawach i nie stanowi żadnej przeszkody w prowadzeniu dotychczasowego stylu życia.
Drugim atutem jest to, że działa zgodnie z funkcjonowaniem organizmu przez 24 godziny na dobę, a nie tylko podczas sesji terapeutycznej.
Działanie kinezjotapingu:

• pozytywny wpływ na funkcje mięśni (normalizuje ich napięcie),
• działanie łagodzące objawy bólowe
• poprawa mikrokrążenia,
• aktywacja systemu limfatycznego,
• wspomaganie funkcji stawów lub więzadeł.

Zastosowanie kinezjotapingu:

• przy stanach pourazowych(skręcenia, stłuczenia, zwichnięcia),
• po operacjach,
• schorzeniach neurologicznych i ortopedycznych,
• dolegliwościach tkanek miękkich stawu barkowego,biodrowego,kolanowego,
• niestabilności kręgosłupa, i niestabilności stawów,
• problemach z ścięgnem Achillesa,
• zespołach bólowych kręgosłupa,( np.rwie kulszowej)
• w stanach nadmiernego przeciążenia, zwyrodnienia,
• w wadach postawy,
• usuwaniu obrzęków, w tym limfatycznych np. po mastektomii.

Techniki wykorzystywane w kinezjotapingu:

• mięśniowe,
• więzadłowe,
• powięziowe,
• korekcyjne i limfatyczne,
• funkcyjne.

Masaż suchy

Masaż suchy jest zabiegiem fizjoterapeutycznym polegający na wykonywaniu ruchów wywierających ucisk na tkanki. Polega on na wykorzystaniu przez masażystę określonych ruchów w określonym tempie i z odpowiednią siłą zgodnie z przebiegiem mięśni, tkanek, naczyń krwionośnych i limfatycznych, od ich obwodu do serca. Masaż powinien być wykonywany rytmicznie. Podstawowe techniki wykonywane podczas masażu to: głaskanie, rozcieranie, ugniatanie, oklepywanie, wstrząsanie, wibracje, wyciskanie, ruchy bierne. W zależności od rodzaju masażu dobieramy odpowiednie techniki. W masażu wykorzystuje się środki poślizgowe tj. oliwki, kremy w celu zmniejszenia tarcia i ułatwienia wykonywania ruchów.

Rodzaję masażu jaki wykonuję:

• klasyczny
• relaksacyjny